17/05/2018: Συστάσεις ΟΗΕ σε Ελλάδα για εξάλειψη διακρίσεων με βάση (και) έκθεση του ΕΠΣΕ

Η Επιτροπή του ΟΗΕ για την Εξάλειψη των Φυλετικών Διακρίσεων (CERD) δημοσίευσε στις 17 Μαΐου 2018 τις συστάσεις της προς στην Ελλάδα για την εφαρμογή των τριών συστάσεων προς την Ελλάδα στις οποίες είχε δώσει προτεραιότητα τον Αύγουστο 2016. Κατά την εξέταση της σχετικής έκθεσης της Ελλάδας, η CERD είχε στη διάθεσή της μόνο μια παράλληλη έκθεση από ΜΚΟ, που είχε υποβληθεί από το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι (ΕΠΣΕ). Η CERD ενσωμάτωσε στις δικές της συστάσεις αρκετές συστάσεις από την έκθεση του ΕΠΣΕ. Οι συστάσεις της CERD (μεταφρασμένες στα ελληνικά από το ΕΠΣΕ), μαζί με συνδέσμους προς τις εκθέσεις της Ελλάδας και του ΕΠΣΕ (στα αγγλικά) ακολουθούν:

Greece’s submission to the UN Committee on the Elimination of Racial Discrimination on the follow-up to the concluding observations on Greece

GHM submission to the UN Committee on the Elimination of Racial Discrimination on the follow-up to the concluding observations on Greece (also on the UN website here)

Η σελίδα αυτή είναι διαθέσιμη και στα αγγλικά εδώ. 

17/05/2018: UN recommendations to Greece on elimination of discrimination based (also) on GHM report

The UN Committee on the Elimination of Racial Discrimination (CERD) published on 17 May 2018 its recommendations to Greece on the implementation of three priority recommendations it had made to Greece in August 2016. When examining Greece‘s related report, CERD had also one NGO parallel report submitted by Greek Helsinki Monitor (GHM): CERD picked up several recommendations from GHM‘s report. CERD‘s recommendations, along with links to Greece‘s and GHM‘s reports are available below:

Greece’s submission to the UN Committee on the Elimination of Racial Discrimination on the follow-up to the concluding observations on Greece

GHM submission to the UN Committee on the Elimination of Racial Discrimination on the follow-up to the concluding observations on Greece (also on the UN website here)

This page is available also in Greek here.

12/05/2017: ΟΗΕ σε Κύπρο, Βουλγαρία, Φινλανδία, κτλ.: καταπολεμήστε ποινικά ρατσιστικό λόγο!

19/04/2017: Εξαπλή δίωξη για βλασφημία του Thessaloniki Pride

Η επίσημη αφίσα και η αφίσα για την οποία Αμβρόσιος κλπ μήνυσαν το Thessaloniki Pride

Στις 9 Ιουνίου 2016, ο Μητροπολίτης Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αμβρόσιος ανήγγειλε από το προσωπικό του ιστολόγιο πως κατέθεσε μήνυση για παράβαση των άρθρων 198 παρ.1 ΠΚ (κακόβουλη βλασφημία) και 199 ΠΚ (καθύβρισης θρησκεύματος) από το Thessaloniki Pride για την αφίσα που του απέδιδε και αναπαράγεται δίπλα στη φωτογραφία του παραπάνω. Η αφίσα αυτή δεν ήταν η επίσημη αφίσα του Thessaloniki Pride που αναπαράγεται παραπάνω αριστερά.

Την προηγούμενη ημέρα 8 Ιουνίου 2016 δύο δικηγόροι Αθηνών κατέθεσαν στο Αστυνομικό Τμήμα Παγκρατίου μήνυση για τα ίδια φερόμενα αδικήματα, η οποία οδήγησε στο σχηματισμό δύο δικογραφιών τόσο από το ΑΤ Παγκρατίου όσο και από την Εισαγγελία Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης.

Τέλος, στις 16 Ιουνίου 2016, στο Αστυνομικό Τμήμα Περιφέρειας Καρδίτσας, κατατέθηκαν από πολίτες τρεις πανομοιότυπες μηνύσεις πάλι για τα ίδια φερόμενα αδικήματα, για τις οποίες η Εισαγγελία Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης σχημάτισε τρεις χωριστές δικογραφίες.

Οι υπεύθυνοι του Thessaloniki Pride έχουν μέχρι στιγμής κληθεί για παροχή εξηγήσεων για τις πέντε από τις έξι δικογραφίες, μετά τις μηνύσεις σε Αθήνα και Καρδίτσα.

Ανεξάρτητα από το αν η επίδικη αφίσα είχε ή όχι σχέση με το Thessaloniki Pride, από το αν η επίδικη αφίσα είναι ή όχι βλάσφημη, καθώς και από το αν οι μηνύσεις έχουν ή όχι οι ίδιες αυτεπάγγελτα διωκόμενο ομοερωτοφοβικό περιεχόμενο και άρα αν οι εισαγγελικές αρχές ως όφειλαν προχώρησαν ή όχι στο σχηματισμό δικογραφιών για το περιεχόμενο αυτό, το βασικό γεγονός είναι ότι το δεύτερο σημαντικότερο φεστιβάλ Pride στην Ελλάδα διώκεται με (τουλάχιστον) έξι δικογραφίες για βλασφημία.

Η δίωξη γίνεται με βάση τα δύο άρθρα με τα οποία διώκεται η βλασφημία στην Ελλάδα. Εδώ και ενάμισι χρόνο, οι δύο Γενικοί Γραμματείς Ανθρώπινων Δικαιωμάτων της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ Κωστής Παπαϊωάννου και Μαρία Γιαννακάκη και ο τέως Υπουργός Δικαιοσύνης της ίδιας κυβέρνησης Νίκος Παρασκευόπουλος έχουν διαβεβαιώσει επανειλημμένα όχι μόνο την ελληνική κοινή γνώμη και την ελληνική οργάνωση που συντονίζει τη διεθνή καμπάνια για την κατάργηση των άρθρων αυτών, αλλά και τα αρμόδια όργανα ανθρώπινων δικαιωμάτων του ΟΗΕ πως τα άρθρα αυτά θα καταργηθούν. Παρά τις κυβερνητικές διαβεβαιώσεις, ο ΟΗΕ έκανε τον Αύγουστο 2016 ρητή σύσταση στην Ελλάδα για την κατάργηση των άρθρων αυτών.

Όπως όμως και με άλλες δικαιωματικές διακηρύξεις, για παράδειγμα τη νομοθεσία για την αναγνώριση της ταυτότητας φύλου, οι κυβερνητικές διαβεβαιώσεις αυτές έμειναν χωρίς συνέχεια εκθέτοντας τα κυβερνητικά στελέχη που τις έκαναν αλλά δεν εξηγούν ως όφειλαν και οφείλουν, ακόμα και αν -αν όχι ιδίως επειδή- δεν είναι πια στην κυβέρνηση, γιατί δεν τις υλοποίησαν. Αυτονόητο είναι λοιπόν πως οι συνεχιζόμενες διώξεις για βλασφημία γίνονται με κυβερνητική βούληση.

ΥΓ. Τον Ιανουάριο 2017 η αστυνομία γνωστοποίησε τη σύλληψη δύο πολιτών διωκόμενων και για κακόβουλη βλασφημία στην Ήπειρο. Το Φεβρουάριο 2017 επιβλήθηκε ποινή τεσσάρων αγωνιστικών ημερών σε ποδοσφαιριστή διότι έβρισε τα Θεία στο Κιλκίς. Το Μάρτιο 2017 η αστυνομία γνωστοποίησε τη σύλληψη ενός πολίτη διωκόμενου και για κακόβουλη βλασφημία στη Στερεά Ελλάδα. Τον Απρίλιο 2017 πολίτης συνελήφθη διωκόμενος και για κακόβουλη βλασφημία στο Βόλο. Είναι βέβαιο πως υπάρχουν πολλαπλάσιες διώξεις για βλασφημία σε όλη τη χώρα που απλώς δεν δημοσιοποιούνται ώστε να βρεθούν εύκολα από αναζητήσεις στο διαδίκτυο.

 

19/04/2017: Six prosecutions of Thessaloniki Pride for blasphemy

The official poster (left – text reads “love each other”) and the poster for which Bishop Amvrosios (pictured) and others have filed complaints against Thessaloniki Pride (right – text read “he was crucified for us too”)

On 9 June 2016, the Metropolitan of Kalavryta and Aegialia Amvrosios announced from his personal blog that he filed a complaint for violation of articles 198 para. 1 of the Criminal Code (malicious blasphemy) and 199 of the Criminal Code (offeding religion) by a poster he was attributing to Thessaloniki Pride, reproduced next to the Bishop’s photo above on the right. This poster was however not the official poster of Thessaloniki Pride; the latter is reproduced above on the left left.

On the previous day, 8 June 2016, two lawyers in Athens filed a complaint for the same alleged offenses at the Pangrati Police Station, which led to the formation of two court case files by both the Pangrati Police Station and the Office of the Prosecutor at the Court of Fisrt Instance of Thessaloniki.

Finally, on 16 June 2016, in the Police Station of the Karditsa District, three identical complaints were filed by citizens for the same alleged offenses, for which the Office of the Prosecutor at the Court of Fisrt Instance of Thessaloniki made three separate court case files.

The leaders of Thessaloniki Pride have so far been summoned to provide explanations for five of the six cases, those ensuing from the complaints filed in Athens and in Karditsa.

Regardless of whether or not the disputed poster was related to Thessaloniki Pride, whether or not the poster in question is blasphemous (which it is not), and whether or not the complaints have themselves ex officio prosecutable homophobic content and whether therefore the prosecuting authorities have proceeded or not in the formation of court case files for this homophobic content, the main fact is that the second most important Pride festival in Greece is the object of multiple prosecution with (at least) six court case files for blasphemy.

The prosecution is based on the two articles with which blasphemy is being prosecuted in Greece. Since a year and a half ago, the left-extreme right coalition government’s General Secretaries for Human Rights Kostis Papaioannou and Maria Yannakaki and its former Justice Minister Nikos Paraskevopoulos have repeatedly assured not only Greek public opinion and the Greek NGO that coordinates the international campaign to abolish the blasphemy articles from the Greek criminal code, but also the relevant UN human rights bodies, that the blasphemy articles will be abolished. Despite the government’s assurances, the UN made an express recommendation to Greece in August 2016 to abolish these articles.

But as with other promises on human rights issues, such as the introduction of a gender idnetity recognition law, government assurances have not been followed up thus exposing the government leaders who gave them but have not explained as they should have, even when they are no longer in government, why they did not implement them. It therefore goes without saying that the ongoing criminal prosecution for blasphemy is carried out with governmental will.

PS. In January 2017, police announced the arrest of two civilians charged with inter alia malicious blasphemy in Epirus. In February 2017, a four game exclusion was imposed on a footballer because he cursed the divine in Kilkis. In March 2017, police announced the arrest of a citizen charged with inter alia malicious blasphemy in Central Greece. In April 2017, a citizen was arrested for a malicious blasphemy in Volos. It is certain that there are currently scores of prosecutions for blasphemy throughout the country that are simply not publicized so that they can easily be found with Internet searches.

Απάντηση Κοντονή σε Νικολόπουλο – Παναγιώταρο για συμμετοχή Γιαννακάκη σε συζήτηση ΕΠΣΕ – DEB για μειονότητες και συστάσεις διεθνών οργανισμών

Απάντηση Σταύρου Κοντονή σε ερωτήσεις Νίκου Νικολόπουλου – Ηλία Παναγιώταρου για συμμετοχή της Μαρίας Γιαννακάκη σε συζήτηση στρογγυλής τράπεζας με την ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρας Ανθρώπινων Δικαιωμάτων που οργάνωσαν ΕΠΣΕ – Dostluk Eşitlik Barış στην ΕΣΗΕΑ με θέμα “Οι εθνικές μειονότητες στην Ελλάδα και οι συστάσεις των διεθνών οργανισμών”.

 

Οδοιπορικό στον καταυλισμό των Ρομά στο Χαλάνδρι – Ελπίδες και ανησυχίες για ακόμη μια διάψευση

 

Το κυβερνητικό σχέδιο για την ένταξη

 

Υπάρχει και άλλη ζωή για τους Ρομά

Απάντηση στο υπερφίαλο μήνυμα του Υπουργείου Δικαιοσύνης για την Παγκόσμια Ημέρα κατά του Ρατσισμού

Υπερφίαλο μήνυμα εξέδωσε το Υπουργείο Δικαιοσύνης για την Παγκόσμια Ημέρα κατά του Ρατσισμού. Είναι υπερφίαλο να διακηρύσσει η κυβέρνηση: “Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ σε λίγο περισσότερο από δύο χρόνια διακυβέρνησης, κάνει πράξη, όσα άλλοι, σαράντα και πλέον χρόνια τώρα εναλλασσόμενοι στη διακυβέρνηση, μόνο διακήρυσσαν, παρότι αρέσκονται να τοποθετούν εαυτούς στον πυρήνα του ευρωπαϊκού κοινωνικού φιλελευθερισμού και να παρουσιάζονται ως εκλεκτοί εδώ αντιπρόσωποι  της ευρωπαϊκής κουλτούρας και πολιτισμικής κληρονομιάς.”

Πρώτον, γιατί τη χώρα δεν κυβερνά κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αλλά κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με τους ακροδεξιούς και ρατσιστές ΑΝΕΛ.

Δεύτερον, γιατί τα βασικά αντιρατσιστικά νομοθετήματα της Ελλάδας έχουν εισαχθεί πριν ανέβει ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Ο αντιρατσιστικός νόμος 927 ισχύει από το 1979. Ο νόμος κατά των διακρίσεων 3304 ίσχυε (πριν αντικατασταθεί πρόσφατα) από το 2005. Το άρθρο 81Α του Ποινικού Κώδικα για το ρατσιστικό έγκλημα υπάρχει από το 2014 (και πριν από αυτό υπήρχε το -ασφαλώς ανεπαρκέστερο- άρθρο 79 παράγραφος 3 του Ποινικού Κώδικα από το 2008).

Τρίτον, γιατί η κυβέρνηση αγνοεί επιδεικτικά έως προκλητικά τις συστάσεις της Επιτροπής του ΟΗΕ για την Εξάλειψη των Φυλετικών Διακρίσεων που εξέτασε τον Αύγουστο 2016 την εφαρμογή από την Ελλάδα της αντίστοιχης σύμβασης, όπως και τις παρατηρήσεις της Επιτροπής Υπουργών του Συμβουλίου της Ευρώπης που δημοσιοποιήθηκαν στις αρχές Μαρτίου 2017.

Τέταρτον, γιατί η κυβέρνηση έχει αθετήσει ακόμα και ρητές δεσμεύσεις της σε θέματα ανθρώπινων δικαιωμάτων.

Πέμπτον, γιατί λίγο πριν από την έκδοση αυτού του μηνύματος, η κυβέρνηση έκανε πρωτοφανή και ανεπανάληπτη για ελληνική κυβέρνηση επίθεση ενώπιον του ΟΗΕ κατά διεθνούς μη κυβερνητικής οργάνωσης που είχε υποβάλει εκτενείς τεκμηριωμένες εκθέσεις για τα μειονοτικά δικαιώματα στην Ελλάδα. Παράλληλα, απαγορεύει στην Ελλάδα την είσοδο δημοσιογράφων και ακτιβιστών μειονοτικών δικαιωμάτων ακόμα και εκείνων που δεν είχαν πρόβλημα εισόδου πριν το 2015 όταν ανέβηκε ο ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Επίσης, δεν απαντά σε ερωτήματα για μειονοτικά δικαιώματα και θεωρεί ανεπιθύμητους σε εκδηλώσεις της όσους τα θέτουν. Τέλος, ξανάρχισαν οι διώξεις ιμάμηδων και μουφτήδων της Θράκης που επιλέγονται από τους μειονοτικούς και δεν διορίζονται από το κράτος.

Αναλυτικότερα:

1. Ο τότε Γενικός Γραμματέας Ανθρώπινων Δικαιωμάτων Κωστής Παπαϊωάννου ως επικεφαλής της ελληνικής αντιπροσωπείας στην Επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα δεσμεύτηκε τον Οκτώβριο 2015: “Θα επεκτείνουμε το σύμφωνο συμβίωσης στα ομόφυλα ζευγάρια και θα αναγνωρίσουμε νομικά την ταυτότητα φύλου. Θα καταργήσουμε επίσης απαρχαιωμένες ποινικές διατάξεις όπως η παρά φύση ασέλγεια (άρθρο 347 ΠΚ) και η βλασφημία (άρθρα 198 και 199 ΠΚ).”  Ενάμισι χρόνο αργότερα, η κυβέρνηση ορθά επισημαίνει ως έργο της την επέκταση του συμφώνου συμβίωσης στα ομόφυλα ζευγάρια. Προκαλεί δε εντύπωση πως ξεχνά να αναφέρει και την κατάργηση της απαρχαιωμένης ποινικής διάταξης για την παρά φύση ασέλγεια.  Την κατάργηση των επίσης απαρχαιωμένων διατάξεων κατά της βλασφημίας όμως δεν την έκανε ακόμα και μετά τη ρητή σύσταση της Επιτροπής του ΟΗΕ για την Εξάλειψη των Φυλετικών Διακρίσεων τον Αύγουστο 2016: έτσι δεκάδες πολίτες συνεχίζουν να σύρονται στα δικαστήρια με βάση τις διατάξεις αυτές. Ούτε αναγνώρισε νομικά την ταυτότητα φύλου και ας είναι έτοιμο το νομοσχέδιο της νομοπαρασκευαστικής επιτροπής από τον Ιούνιο 2016 όταν η επιτροπή αυτή ολοκλήρωσε το έργο της.  Οι δικαιολογίες που επικαλείται και για τα δύο θέματα είναι επιεικώς γελοίες…

2. “Ενισχύθηκε η αντιρατσιστική νομοθεσία και η νομοθεσία κατά των διακρίσεων” δηλώνει η κυβέρνηση. Και όμως, η Επιτροπή του ΟΗΕ για την Εξάλειψη των Φυλετικών Διακρίσεων τον Αύγουστο 2016 δήλωνε πως “εξακολουθεί να ανησυχεί ότι ο νέος νόμος δεν είναι πλήρως συμβατός με τις απαιτήσεις του άρθρου 4 της Σύμβασης, ιδιαίτερα καθώς δεν ποινικοποιεί τη διάδοση ιδεών που βασίζονται στη φυλετική ανωτερότητα και δεν προβλέπει διαδικασία για την κήρυξη ως παράνομων και την απαγόρευση των ρατσιστικών οργανώσεων” και “συνιστά στο Συμβαλλόμενο Κράτος να προσαρμόσει το αντιρατσιστικό νομικό του πλαίσιο ώστε να είναι σε πλήρη συμμόρφωση με το απαιτήσεις του άρθρου 4 της Σύμβασης” σε εφαρμογή του οποίου άλλωστε νομοθετήθηκε το 1979 ο αντιρατσιστικός νόμος. Η Επιτροπή αναφερόταν συγκεκριμένα στην κατάργηση το 2014 της ποινικής δίωξης του ρατσιστικού λόγου. Ανάλογη στάση είχε υιοθετήσει το Νοέμβριο 2015 και η Επιτροπή του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα: “η Επιτροπή ανησυχεί για το ότι ο νέος Νόμος 4285/2014 και οι διατάξεις που εισήχθηκαν στον Ποινικό Κώδικα ενδέχεται να παρακωλύουν τις έρευνες και τις διώξεις ρατσιστικών εγκλημάτων μίσους που αφορούν δημόσια εκφραζόμενες προσβολές και δυσφήμιση ομάδων… το συμβαλλόμενο κράτος οφείλει να αναθεωρήσει τη νομοθεσία του ώστε να διασφαλίζεται ότι οποιασδήποτε μορφής υποστήριξη εθνικού, φυλετικού ή θρησκευτικού μίσους θα απαγορεύεται δια νόμου.” Πριν και από τις δύο Επιτροπές του ΟΗΕ, το Φεβρουάριο 2015, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά του Ρατσισμού και της Μισαλλοδοξίας στο Συμβούλιο της Ευρώπης (ECRI) είχε πει τα ίδια: “Ο νόμος 927/1979 δεν ποινικοποιεί την δημόσια έκφραση, με ρατσιστικό σκοπό, των ιδεολογιών με ισχυρισμό ανωτερότητας, όπως συνιστάται στην υπ’ αριθ. 7, § 18δ GPR. Η ECRI συνιστά την τροποποίηση του νόμου 927/1979 προκειμένου να ποινικοποιηθεί η δημόσια έκφραση με ρατσιστικό σκοπό, των ιδεολογιών με ισχυρισμό ανωτερότητας.” Καμαρώνει λοιπόν η κυβέρνηση για έναν “πολυκαταδικασμένο” νόμο από ΟΗΕ και Συμβούλιο της Ευρώπης.

3. Καμαρώνει επίσης η κυβέρνηση και για το Εθνικό Συμβούλιο κατά του Ρατσισμού και της Μισαλλοδοξίας που δημιούργησε και στο οποίο δεν μετέχει καμιά μειονότητα (ούτε Ρομά) και καμιά οργάνωση που ασχολείται με μειονοτικά δικαιώματα, αφού και αυτό περιορίζεται σε ενασχόληση με “αντιρατσισμό εντός ορίων” που αφορά μόνο μετανάστες/πρόσφυγες, ΑμεΑ και ΛΟΑΤΚΙ, πέρα του ότι δεν υπάρχει καμιά διαφάνεια στη λειτουργία του αφού δεν υπάρχει καμιά αναφορά σε αυτό και στο έργο του σε κανέναν ιστότοπο, ούτε καν του Υπουργείου Δικαιοσύνης όπου υπάγεται.

4. “Καθιερώθηκε Εθνικός Μηχανισμός Εποπτείας της εφαρμογής των αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου” δηλώνει η κυβέρνηση. Λίγες ημέρες πριν, στις αρχές Μαρτίου 2017, η Επιτροπή Υπουργών του Συμβουλίου της Ευρώπης απάντησε στην κυβέρνηση πως αυτή η εξέλιξη είναι ενδιαφέρουσα αλλά δεν έχει οδηγήσει σε οποιοδήποτε χειροπιαστό αποτέλεσμα μέχρι σήμερα και υπέδειξε σε αυτή την Επιτροπή (που αγνοείται αν έχει συσταθεί) να προτείνει άμεσα νομοθετικές ρυθμίσεις για να εφαρμοστούν καταδικαστικές αποφάσεις για την απαγόρευση λειτουργίας των τουρκικών μειονοτικών σωματείων πριν από το Σεπτέμβριο 2017, αλλιώς θα υιοθετηθεί νέο καταδικαστικό ψήφισμα κατά της Ελλάδας.

5. Η κυβέρνηση επαίρεται επίσης για αυτό που γνωρίζουμε πως είναι ένα σύντομο ελληνικό ανέκδοτο: “Ορίστηκαν Ειδικοί Εισαγγελείς για τη ρατσιστική βία σε Αθήνα, Πειραιά, Θεσσαλονίκη, Πάτρα και Ηράκλειο.” Ορίστηκαν μεν αλλά δεν κάνουν (σχεδόν) τίποτε δε. H εμπειρία του Ελληνικού Παρατηρητηρίου των Συμφωνιών του Ελσίνκι (ΕΠΣΕ),  που καταγράφηκε σε έκθεση την οποία υπέβαλε στην ECRI στις αρχές Μαρτίου 2017 και αναδημοσιεύεται στη συνέχεια, είναι ότι οι εισαγγελείς αυτοί/ές έχουν και άλλα καθήκοντα. Σε καμιά από τις εισαγγελίες αυτές άλλωστε δεν έχουν γραφεία όπου το κοινό μπορεί να τους/τις επισκεφθεί, σε αντίθεση για παράδειγμα με πολλούς/ές άλλους/ες θεματικούς/ές εισαγγελείς (για τους ανηλίκους, για το περιβάλλον, κ.λπ.) οι οποίοι έχουν τέτοια ξεχωριστά γραφεία. Το πιο σημαντικό είναι πως μόνο στην Αθήνα όλες οι υποθέσεις που σχετίζονται με ρατσιστικά εγκλήματα χρεώνονται στην αρχή σε αυτή τη θεματική εισαγγελέα. Το ΕΠΣΕ γνωρίζει πως δικογραφίες που σχετίζονται με ρατσιστικά εγκλήματα, μετά από μηνύσεις του ΕΠΣΕ ή άλλων, τις χειρίζονται εισαγγελείς της Θεσσαλονίκης και του Πειραιά που δεν είναι οι εισαγγελείς για τα ρατσιστικά εγκλήματα. Στην πραγματικότητα, ακόμα και μηνύσεις του ΕΠΣΕ στην Εισαγγελέα Αθηνών για τα Ρατσιστικά Εγκλήματα που κρίθηκαν παραδεκτές από την ίδια και ως εκ τούτου οδήγησαν στο σχηματισμό δικογραφιών οι οποίες παραπέμφθηκαν στις Εισαγγελίες του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης, επειδή οι φερόμενες ως ρατσιστικές ενέργειες είχαν συμβεί στον Πειραιά και στη Θεσσαλονίκη δεν ανατέθηκαν στους Εισαγγελείς Πειραιά και Θεσσαλονίκης για τα ρατσιστικά εγκλήματα, αλλά σε διάφορους/ες άλλους/ες εισαγγελείς. Τρεις υποθέσεις που σχετίζονται με τις καταγγελίες κατά των δύο θρησκευτικών ηγετών στη Θεσσαλονίκη είναι ένα πολύ καλό παράδειγμα, αφού αξιολογήθηκαν και αρχειοθετήθηκαν από τρεις διαφορετικούς/ές εισαγγελείς μεταξύ των οποίων δεν ήταν ο Εισαγγελέας Θεσσαλονίκης για τα Ρατσιστικά Εγκλήματα. Τέλος, η εμπειρία του ΕΠΣΕ με τις καταγγελίες/μηνύσεις στην Εισαγγελέα Αθηνών για Ρατσιστικά Εγκλήματα είναι ότι το 2016 τις θεώρησε όλες (εκτός από μία) παραδεκτές και σχημάτισε δικογραφίες για την κάθε μήνυση. Κάποιες είχαν αποσταλεί στις τοπικές εισαγγελίες σε άλλες πόλεις όπου έλαβαν χώρα τα φερόμενα εγκλήματα. Οι δικογραφίες που ερευνήθηκαν στην Αθήνα, μετά την ολοκλήρωση των προκαταρκτικών εξετάσεων, δεν επέστρεψαν στην ίδια εισαγγελέα, αλλά χρεώθηκαν σε διάφορους/ες άλλους/ες εισαγγελείς. Μόνο μετά από τότε που το ΕΠΣΕ έθεσε επίσημα το θέμα στη CERD του ΟΗΕ, τον Αύγουστο 2016, άλλαξε η κατάσταση: μετά την ολοκλήρωση των προκαταρκτικών εξετάσεων οι δικογραφίες των υποθέσεων από τα μέσα του φθινοπώρου 2016 χρεώνονταν όλες σε μία εισαγγελέα που τελικά το Φεβρουάριο 2017 αντικατέστησε επίσημα την προηγούμενη Εισαγγελέα Αθηνών για τα Ρατσιστικά Εγκλήματα. Αυτό που είναι πιο σημαντικό είναι ότι το γεγονός ότι η Εισαγγελέας Αθηνών για τα Ρατσιστικά Εγκλήματα έχει τόσα άλλα καθήκοντα ώστε να χειρίζεται μόνο αργά και με σημαντική καθυστέρηση τις δικογραφίες των υποθέσεων που σχετίζονται με ρατσιστικά εγκλήματα. Το ΕΠΣΕ, μεταξύ Απριλίου 2016 και Ιανουαρίου 2017 υπέβαλε μηνύσεις για 126 περιπτώσεις φερόμενων ρατσιστικών εγκλημάτων. Από αυτές τις 126 περιπτώσεις, μία κρίθηκε απαράδεκτη και 25 κρίθηκαν παραδεκτές. Γι ‘αυτές διατάχθηκαν προκαταρκτικές εξετάσεις. Δύο από αυτές τις 25 (κατά του Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης και του Ηγουμένου της Μονής Εσφιγμένου) κρίθηκαν παραδεκτές από την Εισαγγελέα Αθηνών για τα Ρατσιστικά Εγκλήματα, αλλά στη συνέχεια αρχειοθετήθηκαν από δύο εισαγγελείς της Θεσσαλονίκης με το σκεπτικό πως οι δύο θρησκευτικοί λειτουργοί, με τις ομοερωτοφοβικές και αντισημιτικές δηλώσεις τους απλώς εξέφραζαν τις θέσεις της Εκκλησίας. Δύο άλλες δικογραφίες μπήκαν στο «αρχείο αγνώστων δραστών». Για μια από αυτές τις δύο, η αρχειοθέτηση είναι καταχρηστική και οι δράστες μεγάλου αριθμού βεβηλώσεων εβραϊκών κτιρίων, είναι μέλη της ακροδεξιάς ομάδας Combat 18/Ανένταχτοι Μαίανδροι Εθνικιστές (C18/AME) που έχει ένα blog, όπου παρέχουν αποδείξεις και καυχώνται για τις πράξεις τους, αλλά οι εισαγγελικές αρχές αρνούνται να εντοπίσουν τους διαχειριστές ή/και τους σχολιαστές του blog. Οι υπόλοιπες 21 δικογραφίες περιμένουν την αξιολόγησή τους και την επόμενη ενέργεια στα συρτάρια των διαφόρων εισαγγελέων. Οι υπόλοιπες 100 περιπτώσεις για τις οποίες το ΕΠΣΕ έχει υποβάλει μηνύσεις στην Εισαγγελέα Αθηνών για τα Ρατσιστικά Εγκλήματα, μεταξύ Οκτωβρίου 2016 και Ιανουαρίου 2017, εξακολουθούν να περιμένουν να πρωτοεξεταστούν από τον Εισαγγελέα, έτσι ώστε αυτή είτε να διατάξει προκαταρκτική εξέταση είτε να τις κρίνει μη παραδεκτές. Το ΕΠΣΕ θεωρεί ότι είναι επιτακτική ανάγκη τουλάχιστον η Εισαγγελέας Πρωτοδικών Αθηνών για τα Ρατσιστικά Εγκλήματα να είναι αποκλειστικής απασχόλησης, όπως για παράδειγμα είναι αποκλειστικής απασχόλησης ο Εισαγγελέας Ανηλίκων στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών.

6. Αν σε κάτι διαφοροποιείται η σημερινή κυβέρνηση από εκείνες των προηγούμενων δεκαετιών, είναι στο γεγονός πως, για πρώτη φορά στην ιστορία της, η Ελλάδα απαντά στις 16 Μαρτίου 2017 σε κείμενα ΜΚΟ στον ΟΗΕ (για παραβιάσεις δικαιωμάτων της τουρκικής μειονότητας) χρησιμοποιώντας χυδαίο, υβριστικό αν όχι συκοφαντικό λόγο – και μερικές φορές σε αστεία αγγλικά [εδώ, εδώ και εδώ]! Μόνο ντροπή πρέπει να αισθάνονται όλοι/ες οι συνυπεύθυνοι/ες κυβερνητικοί παράγοντες για τα ανθρώπινα δικαιώματα για τα κείμενα αυτά. Είναι δε αξιοσημείωτο πως θύμα αυτής της χυδαίας επίθεσης είναι η πανευρωπαϊκή ΜΚΟ Federal Union of European Nationalities/Ομοσπονδιακή Ένωση Ευρωπαϊκών Εθνοτήτων (FUEN). Αποσπάσματα των επίσημων κειμένων της ελληνικής κυβέρνησης: “FUEN is becoming a GONGO (Government NGO) [sic]”, “FUEN… serves the agenda of Turkish foreign policy”, “an effort frequently undertaken by Turkish foreign policy to which FUEN subscribes”, “the rest is just FUEN’s fake news”, “FUEN plays into the hands of Turkish foreign policy”, “FUEN is intentionally lying”, “lying is a standard practice of FUEN”, “FUEN provides with misleading information, trying to present a fake concept of a minority group under pressure and intimidation”, “We therefore urge FUEN to emancipate from the Habip Oğlu iron ball on its feet”. [« Η FUEN γίνεται μια Gongo (Κυβερνητική ΜΚΟ) [sic]», «Η FUEN … εξυπηρετεί την ατζέντα της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής», «μια προσπάθεια που αναλαμβάνεται συχνά από την τουρκική εξωτερική πολιτική την οποία προσυπογράφει η FUEN», «τα υπόλοιπα είναι απλά ψεύτικες ειδήσεις της FUEN», «η FUEN ρίχνει νερό στο μύλο της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής», «η FUEN σκόπιμα ψεύδεται», «τα ψεύδη είναι μια συνήθης πρακτική της FUEN», «η FUEN παρέχει παραπλανητικές πληροφορίες προσπαθώντας να παρουσιάσει μια ψεύτικη ιδέα μιας μειονοτικής ομάδας υπό πίεση και εκφοβισμό», «Καλούμε λοιπόν τη FUEN να χειραφετηθεί από τα σιδερένια  δεσμά του Habip Oğlu στα πόδια της».

7. Τελευταίο “κατόρθωμα” της ελληνικής κυβέρνησης είναι η απαγόρευση εισόδου στην Ελλάδα το 2016 σε ακτιβιστές μειονοτικών δικαιωμάτων που δεν είχαν ποτέ στο παρελθόν (ή δεν είχαν πια εδώ και χρόνια) πρόβλημα εισόδου στην Ελλάδα, όπως έκαναν οι προηγούμενες κυβερνήσεις τόσο με ακτιβιστές μειονοτικών δικαιωμάτων ακόμα όσο και με δικηγόρους και αλλοδαπούς δημοσιογράφους που γράφουν για θέματα μειονοτήτων στην Ελλάδα.

8. Παράλληλα, από εκδηλώσεις που οργανώνει η κυβέρνηση με θέμα τα ανθρώπινα και μειονοτικά δικαιώματα αποκλείονται εκπρόσωποι των μειονοτήτων και των ΜΚΟ που ασχολούνται με τα δικαιώματα των εθνικών μειονοτήτων, ενώ σε επιστολές αυτών των ΜΚΟ προς την κυβέρνηση, η τελευταία επιλέγει να μην απαντά, κατά παράβαση και του Συντάγματος.

9. Τέλος, μετά την άνοδο αυτής της κυβέρνησης στην εξουσία, ξανάρχισαν οι διώξεις ιμάμηδων και μουφτήδων της Θράκης που επιλέγονται από τους μειονοτικούς και δεν διορίζονται από το κράτος, σε προφανή παράβαση της συμμόρφωσης της Ελλάδας με τις καταδικαστικές αποφάσεις του ΕΔΔΑ το οποίο είχε αποφανθεί πως μπορούν να συνυπάρχουν οι διορισμένοι από την κυβέρνηση με τους επιλεγμένους από τη μειονότητα θρησκευτικοί λειτουργοί. Ήδη υπάρχει μια πρώτη παραπομπή σε δίκη.

---

Υπουργείο Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Μήνυμα για την Παγκόσμια Ημέρα κατά του Ρατσισμού

Από το αιματοκύλισμα στη Σάρπβιλ στις 21 Μαρτίου του 1960, κατά διαδηλωτών που διαμαρτύρονταν ενάντια στο Απαρτχάιντ έως τις μέρες μας, ο ρατσισμός παραμένει μια σκοτεινή σελίδα στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Η βία σε όλες τις μορφές αλλάζει συνεχώς πρόσωπο και είναι επιτακτική η ανάγκη να αναγνωρίσουμε έγκαιρα τις νέες προκλήσεις και να θωρακίσουμε θεσμικά ατομικές ελευθερίες και δικαιώματα. Εξαντλώντας κάθε περιθώριο που δίνει το Σύνταγμα και το νομικό πλαίσιο, οφείλουμε να εξαλείψουμε τον κίνδυνο γι’ αυτούς που μπορεί να θεωρηθούν έκφραση του διαφορετικού. Γιατί στην πραγματικότητα, είμαστε όλοι διαφορετικοί άλλα και απόλυτα ίσοι, σε ένα Κράτος Δικαίου που διαφυλάσσει τη Δημοκρατία ως κόρη οφθαλμού.

Η ελληνική κοινωνία που παλεύει να μείνει όρθια και να διατηρήσει τη συνοχή της, καλείται να σηκώσει ένα δυσανάλογο βάρος, για το μέγεθος και τις δυνάμεις της, αυτό των προσφυγικών ροών. Σε μια Ευρώπη η οποία κωφεύει επιδεικτικά και στην οποία η ακροδεξιά μάχεται να ξανασηκώσει ανάστημα εξουσίας, αποτελεί ύψιστη δημοκρατική υποχρέωση η προστασία και η διασφάλιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όλων των πολιτών, αλλά ιδιαίτερα των αδυνάμων. Των ατόμων και των ομάδων εκείνων, που στοχοποιούνται λόγω φυλής, χρώματος, θρησκείας, γενεαλογικών καταβολών, εθνικής ή εθνοτικής καταγωγής, σεξουαλικού προσανατολισμού, ταυτότητας φύλου ή αναπηρίας.

Κάθε απόπειρα διακήρυξης μίσους, κάθε υποκίνηση ή άσκηση βίας, από οποιονδήποτε, οργανωμένα ή μεμονωμένα, ανώνυμα ή επώνυμα, πρέπει να μας βρει σθεναρά και αδιαπραγμάτευτα απέναντι, συνολικά ως ελληνική κοινωνία.

Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ σε λίγο περισσότερο από δύο χρόνια διακυβέρνησης, κάνει πράξη, όσα άλλοι, σαράντα και πλέον χρόνια τώρα εναλλασσόμενοι στη διακυβέρνηση, μόνο διακήρυσσαν, παρότι αρέσκονται να τοποθετούν εαυτούς στον πυρήνα του ευρωπαϊκού κοινωνικού φιλελευθερισμού και να παρουσιάζονται ως εκλεκτοί εδώ αντιπρόσωποι  της ευρωπαϊκής κουλτούρας και πολιτισμικής κληρονομιάς.

Συγκεκριμένα:

1. Θεσπίστηκε νέο Σύμφωνο Συμβίωσης, με επέκταση στα ομόφυλα ζευγάρια.

2. Ενισχύθηκε η αντιρατσιστική νομοθεσία και η νομοθεσία κατά των διακρίσεων.

3. Συγκροτήθηκε Εθνικό Συμβούλιο κατά του Ρατσισμού και της Μισαλλοδοξίας, για τη διαμόρφωση εθνικής στρατηγικής κατά του ρατσισμού. Έχουν αναληφθεί πρωτοβουλίες για την ευαισθητοποίηση της κοινωνίας, αλλά και των εμπλεκόμενων αρχών για την πρόληψη και την αντιμετώπιση του ρατσισμού και του ρατσιστικού εγκλήματος. Έναρξη υλοποίησης ευρωπαϊκού προγράμματος για την ευαισθητοποίηση όλης της Διοίκησης, αλλά και για την ενίσχυση της καταστολής του ρατσιστικού εγκλήματος, σε συνεργασία πάντα με τις αστυνομικές και εισαγγελικές αρχές. Ευελπιστούμε επίσης ότι θα ευοδώσει η συνεργασία μεταξύ της Εθνικής Σχολής Δικαστών και του Γραφείου Δημοκρατικών Θεσμών και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΑΣΕ για την επιμόρφωση εισαγγελέων στα θέματα αυτά.

4. Καθιερώθηκε Εθνικός Μηχανισμός Εποπτείας της εφαρμογής των αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

5. Ψηφίστηκε ο νόμος 4443/2016 (ίση μεταχείριση) με τον οποίο επήλθαν σημαντικές αλλαγές στο συναφές θεσμικό πλαίσιο. Διευρύνθηκε το πεδίο εφαρμογής του νόμου, (για παράδειγμα εισήχθη η αρχή της μη διάκρισης λόγω χρόνιας πάθησης) και ενισχύθηκαν οι αρμοδιότητες του Συνηγόρου του Πολίτη, ο οποίος ανέλαβε πλέον και τις καταγγελίες για παραβίαση της αρχής της ίσης μεταχείρισης στον ιδιωτικό τομέα, καταργώντας τη σχετική επιτροπή που υπαγόταν στο Υπουργείο Δικαιοσύνης και δεν είχε λειτουργήσει ποτέ.

6. Καταργήθηκε η διάταξη για την αρτιμέλεια ως προϋπόθεση εισαγωγής στις δραματικές σχολές.

7. Αναφορικά με το μεταναστευτικό-προσφυγικό, η ΓΓΔΑΔ έχει συμβάλει ενεργά στην αναμόρφωση του θεσμικού πλαισίου της επιτροπείας των ασυνόδευτων ανηλίκων, της πιο ευάλωτης ομάδας του προσφυγικού πληθυσμού. Το νομοσχέδιο έρχεται να καλύψει το κενό που υπήρχε μέχρι τώρα, δηλαδή την απουσία εξειδικευμένων επιτρόπων, με αποτέλεσμα οι εισαγγελείς, που είναι κατά νόμο προσωρινοί επίτροποι των ασυνόδευτων ανηλίκων, να έχουν εγκαταλειφθεί μόνοι στο θέμα αυτό, χωρίς να έχουν τη δυνατότητα να αναθέσουν σε κάποιον  την ουσιαστική προστασία του παιδιού.

8. Ορίστηκαν Ειδικοί Εισαγγελείς για τη ρατσιστική βία σε Αθήνα, Πειραιά, Θεσσαλονίκη, Πάτρα και Ηράκλειο.

“Η Ελλάδα ενώπιον των Διεθνών Οργάνων Προστασίας Δικαιωμάτων του Ανθρώπου” – κυβερνητική ημερίδα με αποκλεισμένους τους φορείς που υπερασπίζονται τα μειονοτικά δικαιώματα

Διαβάστε τι είχε δεσμευθεί η Ελλάδα τον Οκτώβριο 2015 στην Επιτροπή Ανθρώπινων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ πως θα κάνει με τις συστάσεις της: “I would like to assure the Committee that its concluding observations will be translated into Greek as a matter of priority and will be sent to all the authorities involved. All necessary steps will be taken to ensure their widest possible dissemination, including organizing a public follow up conference on the main issues arising from our report and your committee’s observations.”

Μετάφρασή τους στα ελληνικά δεν θα βρείτε σε κανένα κυβερνητικό ιστότοπο και φυσικά δεν στάλθηκαν ποτέ σε καμιάν αρχή ούτε έγινε ευρεία διάδοση. Η σημερινή “δημόσια ημερίδα” δεν ήταν ακριβώς δημόσια αφού πρόσβαση υπήρχε μόνο με προσκλήσεις και όπως προαναφέρθηκε οι εμπλεκόμενες ΜΚΟ αποκλείστηκαν με προφανή σκοπό να μη συζητηθούν τα δυσάρεστα και δύσκολα για την κυβέρνηση.

Παναγιώτη Δημητρά “Οι ρατσιστικές διακρίσεις στην Ελλάδα στο μικροσκόπιο του ΟΗΕ” [e-book]

 

ΔΙΚΑΙΟ, ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΙΑ, ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΟΙ ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΕΣ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΟ ΜΙΚΡΟΣΚΟΠΙΟ ΤΟΥ ΟΗΕ ISBN 9789604587179   Τιμή:  4.99 €   eBOOK: 4.99 €   Μόνιμη διεύθυνση αυτής της σελίδας: http://www.epikentro.gr/index.php?isbn=9789604587179 ΔΗΜΗΤΡΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Μόνο σε ηλεκτρονική μορφή Τον Αύγουστο 2016, η Επιτροπή για την Εξάλειψη των Φυλετικών Διακρίσεων του ΟΗΕ (CERD) εξέτασε την εφαρμογή της σχετικής Σύμβασης από την Ελλάδα. Κανένα ελληνικό ΜΜΕ δεν ασχολήθηκε με τη σημαντική εξέταση της Ελλάδας, αφού οι κυρίαρχες θεματικές των συνεδριάσεων αφορούσαν θέματα δυσάρεστα (πχ. κριτική στον αντιρατσιστικό νόμο) έως «ταμπού» (θέματα μειονοτήτων) για την Ελλάδα. Στο βιβλίο αυτό παρουσιάζεται σειρά κειμένων με κριτική παρουσίαση των όσων διαμείφθηκαν στην Επιτροπή, όπως τα βίωσε ο συγγραφέας που ήταν παρών στις συνεδριάσεις. Οι θεματικές: ανεπάρκεια αντιρατσιστικού νόμου και σχεδόν διακοσμητικός ρόλος εισαγγελέων για ρατσιστικά εγκλήματα, μη απαγόρευση λειτουργίας της Χρυσής Αυγής, διακρίσεις σε βάρος των Ρομά, συνεχιζόμενη απαγόρευση λειτουργίας τουρκικών και μακεδονικών σωματείων, μη αναγνώριση ύπαρξης έστω μουσουλμανικής μειονότητας σε Ρόδο και Κω, μη αναγνώριση ύπαρξης εθνικών (μακεδονικής και τουρκικής) μειονοτήτων, συνεχιζόμενη ποινικοποίηση της βλασφημίας, επιλεκτική συνεργασία πολιτείας με επιθυμητές ΜΚΟ και σιωπή της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου για θέματα μειονοτήτων, περιφρόνηση για όργανα του ΟΗΕ και Συμβουλίου της Ευρώπης και φυσικά διακρίσεις σε βάρος μεταναστών και προσφύγων. Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΑΣ γεννήθηκε στην Αθήνα το 1953. Πτυχιούχος του Οικονομικού Τμήματος ΑΣΟΕΕ, με μεταπτυχιακές σπουδές και Διδακτορικό στο Harvard University των ΗΠΑ. Υπήρξε λέκτορας στα αμερικανικά πανεπιστήμια στην Ελλάδα American College in Greece, University of Maryland και University of Laverne, και μεταξύ 1989-1992 Επίκουρος Καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών (πρώην ΑΣΟΕΕ), από όπου υποχρεώθηκε σε παραίτηση λόγω της ενασχόλησής του με τα δικαιώματα των μειονοτήτων στην Ελλάδα. Συνέγραψε το δίτομο έργο «Πολιτικός Περίγυρος, Κόμματα και Εκλογές στην Ελλάδα» (Αθήνα: Λύχνος, 1991). Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Ελληνικής Ομάδας για τα Δικαιώματα των Μειονοτήτων (ΕΟΔΜ) το 1992 του Ελληνικού Παρατηρητηρίου των Συμφωνιών του Ελσίνκι (ΕΠΣΕ) το 1993, του οποίου είναι από την αρχή μέχρι σήμερα Εκπρόσωπος, καθώς και της Ένωσης Ουμανιστών Ελλάδας (ΕΝΩ.ΟΥΜ.Ε.) το 2010, της οποίας είναι μέλος της Γραμματείας μέχρι σήμερα. Είναι επίσης μέλος του Εκτελεστικού Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ουμανιστικής Ομοσπονδίας (EHF) από το 2014 και μέλος της Γενικής Συνέλευσης της Παγκόσμιας Οργάνωσης Κατά των Βασανιστηρίων (OMCT) από το 2004.